W 1920r. prof. dr Konstanty Hrynakowski utworzył Katedrę i Zakład Technologii Środków Lekarskich Oddziału Farmaceutycznego Wydziału Filozoficznego (od 1925 roku Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego) Uniwersytetu Poznańskiego. Ta nowatorska katedra jako pierwsza w Polsce prowadziła badania naukowe na rzecz rozwoju krajowej produkcji leków i przygotowywała farmaceutów do pracy w przemyśle farmaceutycznym. Początkowo Katedrę powierzono kierownictwu dr. Juliana Flatau, ale z uwagi na brak samodzielnego pracownika naukowego po paru latach zlikwidowano, pozostawiając jedynie Zakład. W pierwszych latach istnienia Zakład miał swoją siedzibę w Zamku Poznańskim, a od roku akademickiego 1931/1932 - w Collegium Chemicum.
Po śmierci dr. J. Flatau w 1935 r., Zakład przeszedł pod kierownictwo prof. Konstantego Hrynakowskiego, a wykładowcą został chemik, doc. dr Aleksander Nowakowski, który w 1938 roku, po śmierci prof. K Hrynakowskiego, objął Zakład. W marcu 1939 r. w Zakładzie wyodrębniono Pracownię Chemii Organicznej, ale jeszcze przed wybuchem II wojny światowej doc. A. Nowakowski przeniósł się do Wilna, by objąć tam Zakład Chemii Technicznej Uniwersytetu Stefana Batorego.
W pierwszych miesiącach po zakończeniu wojny Zakład Technologii Środków Lekarskich został ponownie uruchomiony przez dr. (od 11.03.1946r. docenta) Stanisława Binieckiego. Zakład mieścił się wówczas w maleńkim pokoiku przy sali wykładowej im. Konstantego Hrynakowskiego w Coll. Chemicum, ponieważ znaczna część tego budynku została zniszczona podczas działań wojennych. W 1946 r. Zakład otrzymał 3 pokoje, salę ćwiczeń i małe pomieszczenie na magazyn szkła usytuowane przy Zakładzie Chemii Farmaceutycznej.
Kiedy w 1947 r. doc. S. Biniecki został przeniesiony do Warszawy, kuratorem Zakładu został prof. Franciszek Adamanis. W kwietniu 1951 r. Zakład przekształcono w Katedrę i Zakład Technologii Chemicznej Środków Leczniczych, a dwa miesiące później Rada Wydziału wysunęła dr. Zygmunta Dokowicza, wtedy adiunkta Zakładu, na stanowisko zastępcy profesora, jednak Senat AM wniosku nie zatwierdził. Pismem Ministra Zdrowia z 21 kwietnia 1952 r. na stanowisko docenta Katedry Technologii Środków Leczniczych został natomiast powołany dr Henryk Ludwicki z Warszawy, który w dniu 27 grudnia 1954 r. uzyskał tytuł zastępcy profesora. Po przeniesieniu go do Warszawy, od roku akademickiego 1956/1957 na stanowisko kierownika Katedry został powołany, jako zastępca profesora, dr Jerzy Tułecki. Do 1960 r. kierował on równocześnie Zakładem Technologii Chemicznej Środków Leczniczych Wydziału Farmaceutycznego AM w Gdańsku i dojeżdżał do Poznania. W 1957 roku dr J. Tułecki został mianowany docentem, w 1963 r. - profesorem nadzwyczajnym, w 1970 r. - profesorem zwyczajnym.
W 1970 roku Katedra została ponownie przekształcona w Zakład i włączona do Instytutu Chemii i Analityki, a w 1978 roku, w ramach kolejnej reorganizacji, jako Zakład Syntezy Leku umieszczona w strukturze Instytutu Leku. Z dniem 1 października 1982 r. rozwiązano Instytut i przywrócono dawną strukturę Wydziału Farmaceutycznego, w tym Katedrę i Zakład Technologii Chemicznej Środków Leczniczych. W 1980 r. prof. J Tułecki przeszedł na emeryturę, a kierownictwo objął dr hab. Dionizy Skwarski. Po jego przejściu na emeryturę w 1999 roku kierownikiem Katedry został dr hab. Stanisław Sobiak, który pełnił tę funkcję do 2012 roku. Obecnie Katedrą kieruje prof. dr hab. Tomasz Gośliński.
WYKAZ PRAC DOKTORSKICH I HABILITACYJNYCH
PRACE DOKTORSKIE
Promotor: prof. Jerzy Tułecki
1. 1951 - Wawrzyniak, Gdańsk
2. 1960 - Piotr Gorecki: Alkaloidy uboczne słomy makowej
3. 1961 - Lidia Seńczuk, Gdańsk
4. 1963 - Sawlewicz, Gdańsk
5. 1964 - Urszula Potocka-Michajluk: Próby otrzymywania dwusiarczku azydokarboksyfenylowego oraz arylosulfonylohydrazydokarboksyfenylowego o spodziewanym działaniu przeciwpromiennym
6. 1965 - I. Kozakiewicz, Gdańsk
7. 1965 - Zofia Adamczewska: Chromatografia produktów naświetleń ergosterolu
8. 1965 - Longin Rafiński
9. 1966 - Dionizy Skwarski: Otrzymywanie witaminy D3 na drodze odbromowodorowania estrów 7-bromocholesterolu
10. 1966 - Adam Talarowski: Badania nad zastosowaniem energii jonizującej w produkcji catgutu
11. 1969 - Leszek Wiszniewski: Poszukiwanie środków ochronnych przed zapromieniowaniem. Synteza niektórych sulfonamidów i tioeterów z układem chinolinowym
12. 1969 - Czesław Szulc: Poszukiwanie środków przed napromieniowaniem. Synteza niektórych siarkowych pochodnych indolu
13. 1969 - Jadwiga Kalinowska-Torz: Poszukiwanie środków ochronnych przed zapromieniowaniem. Synteza niektórych siarczkowych pochodnych chinoliny
14. 1970 - Eugeniusz Musiał: Synteza niektórych sulfenamidów i dwusiarczków z układem pirymidynowym o spodziewanym działaniu przeciwpromiennym
15. 1970 - Przemysław Radoła: Dynamika wchłaniania, rozmieszczenia i wydalania niektórych znakowanych 35S siarczków, dwusiarczków arylowych oraz soli Butnego
16. 1970 - Jerzy Dąbrowski
17. 1971 - B. Dąbrowski
18. 1973 - Halina Nacewicz-Anjedani: Syntezy niektórych sulfenamidów, dwusiarczków i soli Buntego układu benzotiazolowego o spodziewanym działaniu przeciwpromiennym
19. 1974 - T. Żukowska: Syntezy pochodnych siarki dwuwiązalnej i niektórych N-tlenków pirydyny o spodziewanym działaniu przeciwpromiennym
20. 1974 - Zdzisława Osińska: Synteza niektórych soli Buntego i siarczków niesymetrycznych, pochodnych fenotiazyny o spodziewanym działaniu przeciwpromiennym
21. 1975 - Marek Strzelczyk: Synteza dwuselenków organicznych i soli potasowych kwasu Se-(alkilo-alkiloacylo)-selenosiarkowego
22. 1975 - Andrzej Kucharski: Synteza niektórych siarkowych pochodnych morfoliny i tiomorfoliny o spodziewanym działaniu przeciwpromiennym
23. 1975 - Henryk Sobolewski: Synteza niektórych O,S-dwusiarczków kwasu dwutiowęglowego o spodziewanym działaniu radiouczulającym
24. 1976 - Hanka Maciuszczak: Syntezy związków o spodziewanym działaniu żółciotwórczym i żółciopędnym w grupie pochodnych waniliny
25. 1977 - Stanisław Glatty: Badania niektórych radioprotektorów i środków uczulających przy pomocy elektronowego rezonansu paramagnetycznego
26. 1977 - Stanisław Sobiak: Synteza estrów tiosulfonowych niektórych układów heterocyklicznych o spodziewanym działaniu przeciwbakteryjnym
27. 1978 - Jadwiga Dudzińska: Syntezy bezwodników mieszanych pochodnych kwasów furanokarboksylowego i ksantogenowego o spodziewanym działaniu radiouczulającym
28. 1979 - Zofia Rzemykowska: Syntezy niektórych dwusiarczków i tioetero pochodnych 4-acylosulfanamidów o spodziewanym działaniu farmakologicznym
29. 1980 - Piotr Wójcik: Syntezy N-pochodnych niektórych pirazoli 4-podstawionych acetofenonów o spodziewanym działaniu radiouczulającym
30. 1980 - Waldemar Szwarczyński: Kontrola niektórych metod patentowych otrzymywania waniliny
31. 1980 - Anna Sobolewska: Synteza o spodziewanym działaniu radiouczulającym
32. 1982 - Lucjusz Zaprutko: Synteza pochodnych nitroimidazolu o spodziewanym działaniu radiouczulającym
Promotor: prof. UM dr hab. Dionizy Skwarski
1. 1985 - Krystyna Kowal: Syntezy fenacylowych i fenylowych pochodnych 1-aminoadamantanu
2. 1986 - Halina Maliszewska: Synteza amidowych, mocznikowych i amidowych pochodnych adamantanu
3. 1999 - Arleta Matschay: Synteza imidazopirydynowych i imidazopirymidynowych pochodnych adamantanu
Promotor: dr hab. Stanisław Sobiak
1. 2005 - I. Weidlich: Synteza i projektowanie nitroimidazolowych pochodnych iperytu azotowego
2. 2007 - J. Różański: 1-aza-4,6-dioksabicyklo[3.3.0]oktan - źródło leków cytostatycznych, pochodnych iperytu azotowego
3. 2007 - M. Wieczorek: Merkaptopochodne trans-stilbenu o działaniu antykancerogennym
4. 2007 - M. Wierzchowski: Synteza pochodnych bromonitroimidazolu o działaniu cytotoksycznym i badanie wpływu struktury na aktywność biologiczną, metodami modelowania molekularnego
5. 2013 - W. Szczołko: Synteza, charakterystyka i właściwości biologiczne nowych układów porfirynoidowych o rozbudowanych grupach peryferyjnych
6. 2014 - T. Stefański: Projektowanie, synteza i ocena biologiczna tiopochodnych stilbenu
Promotor: prof. dr hab. Tomasz Gośliński
1. 2016 - S. Lijewski: Synteza, charakterystyka fizykochemiczna oraz ocena możliwości zastosowania w medycynie oraz nanotechnologii siarkowych pochodnych porfirazyn
2. 2017 - T. Koczorowski: Porfirazyny o potencjalnym zastosowaniu w biomimetyce cytochromów - synteza i charakterystyka fizykochemiczna
3. 2019 - E. Wieczorek: Synteza i charakterystyka fizykochemiczna podstawionych aminoporfirazyn i diazepinoporfirazyn o potencjalnej aktywności biologicznej
4. 2019 - M. Falkowski: Podstawione i dendrymeryczne porfirazyny siarkowe o potencjalnym zastosowaniu w medycynie - synteza i charakterystyka fizykochemiczna
5. 2019 - D. Młynarczyk: Tribenzoporfirazyny o potencjalnym zastosowaniu w terapii fotodynamicznej - synteza i charakterystyka fizykochemiczna
Promotor: dr hab. Ewa Tykarska, prof. UM
1. 2019 - A. Tillo: Podstawione fotosensybilatory pirazynoporfirazynowe i ftalocyjaninowe oraz substraty do ich syntezy - charakterystyka strukturalna i spektroskopowa
PRACE HABILITACYJNE
1. 1967 - Piotr Gorecki: Badania nad homologami narkotyny i narceiny
2. 1975 - Tadeusz Burakowski (Instytut Higieny i Epidemiologii w Warszawie): Badania syntetyczne w zakresie pochodnych delta, alfa-beta-fenyloizopropyloaminy jako ewentualnych środków dekontaminujących
3. 1976 - Dionizy Skwarski: Synteza pochodnych tiomocznikowych 1-adamantanu o spodziewanym działaniu przeciwwirusowym
4. 1999 - Stanisław Sobiak: Synteza, struktura i właściwości fizykochemiczne fenacetylowych pochodnych nitroimidazolu o spodziewanym działaniu farmakologicznym
5. 2012 - Tomasz Gośliński: Synteza i charakterystyka fizyko-chemiczna wybranych azotowych pochodnych porfirazyn
6. 2015 - Ewa Tykarska: Supramolekularna organizacja kwasu gliceryzynowego, jego soli oraz farmakologicznie aktywnych związków pokrewnych
7. 2015 - Renata Mikstacka: Ocena wpływu naturalnych i syntetycznych pochodnych trans-stilbenu na aktywność enzymatyczną cytochromów P450 z rodziny 1
8. 2022 - Marcin Wierzchowski: Porfirynoidy z podstawnikami polieterowymi i imidazolowymi - synteza, właściwości spektralne i fototoksyczność